Księżniczka Marianna (Bera Złota, Salisbura)

                                                           (Princesse Marianne)

      Odmiana pochodzenia belgijskiego, otrzymana w początkach XIX wieku przez znanego hodowcę Van Monsa, który nazywał ją Princesse Marianne, na cześć królowej holenderskiej tego imienia. Właściwa nazwa opisywanej odmiany powinna być Księżniczka Marianna. Przyjęła się jednak w Królestwie Polskim nazwa "Salisbury", według synonimu Langenthala, który nazwał tak tę gruszkę, opisując ją w roku 1860w "Deutsches Odstcabinet". Nazwa, przyjęta w Królestwie polskim, utarła się także w Małopolsce. Drzewo rośnie bujnie, tworzy koronę wyniosło-stożkową, nieregularną, o gałęziach zwieszających się, powyginanych, w ogóle powiedzieć można, że wzrost posiada nieporządny. Gałęzie barwy bunatno-różowej. Oczka grube, owalne, niezbyt dobrze przytwierdzone do drzewa. Liście średniej wielkości, trochę skórzaste, owalne, o brzegach lekko pikowanych, ogonek krótki, silny. Owoc średniej wielkości lub dość duży, kształtu kalebasowatego, dość regularny, ku ogonkowi mniej lub więcej ostro ścięty. Szypułka długa, cienka, w nasadzie mięsista, łukowata, osadzona na powierzchni owocu. Kielich duży, otwarty, umieszczony w płytkim i szerokim zagłębieniu, o brzegach lekko sfałdowanych. Skórka szorstka, barwy zielonawo-rudej lub cynamonowej z wyraźnymi jasnoszarymi punkcikami, a także ciemniejsze centki rdzy, jak muszki, gdzieniegdzie rzucone są  po powierzchni owocu. Miąższ białe, półdelikatne, soczyste, kwaskowate, słodkie, o delikatnym i miłym aromacie, mocno kamieniste przy komorze nasiennej. Dojrzewa koniec września, początek października. drzewo na mróz niezupełnie wytrzymałe, obficie i stale płodne, od grzybka nie cierpi. Owoce dobrze trzymają się na drzewie i już w początkach września bywają jadalne. Właściwa pora zbioru to koniec września, w leżeniu trzyma się bardzo dobrze, kilka tygodni. Znakomita odmiana handlowa, polecana jako drzewo pienne. Na pigwie rośne silnie, lecz niesfornie, prowadzić więc najlepiej w formach płaskich, rozpinanych , chodźby na wolnym powietrzu (palmety). Wielkich korzyści przy prowadzeniu na pigwie zauważyć się nie daje. Daje zawsze smaczne owoce.