Jefferson

  Odmiana amerykańska, wyhodowana w 1825 r. Wzrost drzewa średni, drzewo tworzy nieregularną koronę o konarach silnie rozgałęzionych. Liście są nierównej wielkości, na ogół duże, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, matowe o brzegach podwójnie piłkowanych. Kwiaty białe średniej wielkości. Odmiana obcopylna, dobrymi jej zapylaczami są: Renkloda Ulena, Ruth Gersteter i Węgierka z Lutzelsachsen. Owocuje niezbyt obficie i nierególarnie. Ma duże wymagania co do gleby i klimatu. Średnio wytrzymała na przemarzanie. Owoce duże o wadze 55-65 g . Skórka barwy zielono-żółtej, pokryta białym nalotem, od strony słonecznej nakrapiana rdzawoczerwonymi cętkami i plamkami. Miąższ złotożółty, soczysty, bardzo smaczny, aromatyczny, źle odchodzi od pestki. Pestka owalna dwa razy dłuższa niż szersza. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie września, nierównomiernie. Transport znoszą źle.  Owoce Jeffersona są doskonałe jako deserowe, nadają się również na dżemy. Zaletą odmiany jest doskonały smak owoców wadą pękanie i gnicie w deszczowe lata. Odmiana zalecana jako amatorska.

Większość opisu pochodzi z ksiązki:

"Pomlogia" wyd.II 1956 r.