Hrabina Paryża (Paryżanka)

                                  (Comtesse de Paris)

          Otrzymana w 1822 r. przez Williama Foureine w Dreux. drzewo rośnie wyniośle, bujnie, z natury tworzy regularną, stożkową koronę, o gałęziach długich, średnio grubych, barwy brązowawo-żółtawej. Oczka liściowe duże, owalne, dobrze przytwierdzone, jakby przyklejone. Pączki kwiatowe duże, grube, ostrokończaste, ku dołowi przewężone, o łuskach dość luźnych, ciemno brązowawych. Liście wielkości średniej, owalnie wydłużone, tępokończaste, słabo na krajach ząbkowane szaro-srebrnawo pod spodem omszone, ogonek średni, cienki. owoce wielkości zmiennej, zależnie od warunków hodowli. Przeciętna waga to 200 do 250 gramów. W hodowli szpalerowej owoce osiągają wagę zwyż 300g. Owoce formy okrągło stożkowej, czy gruszkowatej, ładnie zaokrąglony przy kielichu, lekko konicznie ścięty do ogonka. często jedna strona owocu bywa więcej wypukła. Skórka delikatna, zielona, regularnie pokryta płowo rdzawymi punkcikami i plamkami, często rdzawo marmurkowana, szczególnie w okolicy kielicha, w dojrzewaniu przechodzi w żółto zielonkawą barwę. kielich półotwarty, osadzony w nieznacznym dołku, prawie na powierzchni owocu. Ogonek średnio długi i średnio gruby, przeważnie osadzony ukośnie. Miąższ biały, bardzo delikatny, słodki, słabo aromatyczny, soczysty. Dojrzewa w listopadzie trzyma się do stycznia. Drzewo na mróz dość wytrzymałe. W naszych jednak warunkach hodowli winno się polecać do hodowli jedynie jako drzewo karłowe, szczepione na pigwie, prowadzone w formie choćby krzaków, które dają bardzo ładne regularne stożki. Najlepsze rezultaty otrzymuje się z hodowli szpalerowej. Położenia wymaga słonecznego, ciepłego, ziemi dobrej, łatwo się nagrzewającej, pożywnej, należy bowiem do odmian płodnych, więc łatwo się wyczerpujących. W warunkach niezbyt dobrych pod względem położenia lub w lata niesprzyjające owoce bywają w smaku jałowe, choć soczyste