Krzywka (Kleża, Krzynka)    

                       (Beurre Clairgeau )

        Odmiana otrzymana przez ogrodnika Piotra Clairgeau w Nantes, z siewu nasion niewiadomej gruszy, w 1838 roku. Po raz pierwszy grusza ta zaowocowała w 1848 roku, a dopiero w roku 1850 została zaprezentowana w Towarzystwie Ogrodniczym w Paryżu, zwracając uwagę przede wszystkim swoją dorodnością. Rozpowszechnienie swoje zawdzięcza jednak głównie brukselskiemu hodowcy szkółek de Jonhe'owi. Drzewo rośnie słabo, koronę formuje małą, odwrotnie stożkową. Gałęzie krótkie, zaledwo dość grube, barwa kory oliwkowo-sinawo-popielata na starszym drzewie, a na młodszych gałązkach jaśniejsza, więcej w oliwkowy kolor wpadająca, młode jednoroczne pędy są jasno-oliwkowej barwy. Pączki liściowe wyraźne, dość duże, szczupłe, wydłużone, odstające od drzewa, brązowo-oliwkową łuską okryte, popielatymi centeczkami znaczone. Pączki kwiatowe również dość charakterystyczne, wydłużone, ostrokończaste, nieco rozstrzepioną łuską otulone. Liście dość duże, szeroko eliptyczne, ostrokończaste, ciemno-zielone, lśniące, na krajach tępo pikowane, osadzone na dość długich ogonkach. owoc duży, lub bardzo duży, zależnie od warunków uprawy. W warunkach mniej sprzyjających owoce osiągają wagę lekko zwyż 200g w dobrej uprawie jednak nie trudno otrzymać owoce, przynoszące 500g wagi. Owoce kształtu wydłużonego stożka, są mniej lub więcej z jednej strony wypukłe, zawsze cokolwiek skrzywione, owoce zaś bardzo duże bywają silnie rozwinięte ku kielichowi. Skórka zasadniczo barwy trawiasto-zielonej potem złotawo-żółta, pokryta punkcikami zielonymi i brunatnymi, z dużym rozmytym, szkarłatno-ceglastym rumieńcem od strony oświetlonej. Czasami owoce bywają jakby rdzawawe, siateczką pokryte, a także i rdzawymi plamkami. Kielich szeroko rozwarty o działkach szczupłych, osadzony w miseczkowatym zagłębieniu, czasem regularnym, to znów jakby z gruba, brzeg zagłębienia był zafałdowany. Szypółka charakterystyczna, gruba, krótka, drzewiasta, prawie zawsze skośnie osadzona, na powierzchni owocu. Miąższ biały niezbyt delikatny, zaledwie półmasłowy, rozpływający się, soczysty, słodko-kwaskowaty, nieco aromatyczny, , zmienny pod względem dobroci smaku, zależnie od sposobu kulturyi warunków oraz przebiegu pogody w lecie. Krzywka dojrzewa przez listopad i grudzień, należy do odmian obficie płodnych i to owocujących corocznie o ile Anthonomus piri silnie nie wystąpi. Ryjowiec ten bowiem bardzo upodobał sobie opisaną odmianę. Jako drzewo wysokopienne Krzywka hodowana być nie powinna, należy ją szczepić na przewodniej, sadzić w miejscu osłoniętym i  w należytej ziemi odpowiedniej gruszy. Właściwie jest to odmiana nadająca się wyłącznie do hodowli jako drzewo karłowe, szczepione na pigwie. Powiedziałbym nawet, że w większości przypadków, odmiana ta powinna być prowadzona w formie małego świecznika, czy pojedynczego U, a nawet sznura prostopadłego, w wystawie południowej czy południowo-wschodniej, na parkanach, lub murach przy tym w dobrej ziemi. Można hodować i na szpalerach wolno stojących, aby tylko w zacisznych i słonecznych miejscach ogrodu, pamiętając o obfitym corocznym nawożeniu. Dodam jeszcze , że odmiana ta jest wrażliwa na mrozy, należy sadzić ją w zacisznych miejscach a w młodości nawet okrywać. Ponieważ krzywka rośnie słabo, więc niektórzy hodowcy polecają, szczepiąc ją na pigwie , szczepić na pośredniej. Polecam szczepienie wprost na pigwie i prowadzenie małych form, zgodnych z naturą wzrostu drzewa. Odmiana amatorska !!!