Ilinka

                      Stara odmiana pochodzenia prawdopodobnie rosyjskiego, ukraińskiego lub tatarsko-tureckiego. Spotykana na Krymie, w Mołdawi, a także w rejonie kurska. W Polsce mało znana. W Rosji ceniona jako odmiana odporna na mróz i stosowana jako pośrednia dla odmian "nie sympatyzujących" z podkładką pigwy. drzewo rośnie silnie zdrowo, tworzy koronę kulisto-stożkową. Na mróz wytrzymałe, na parch mało podatne. W okres owocowania wchodzi wcześnie, owocuje obficie i corocznie. Owoce średniej wielkości, kształtu gruszkowatego. Zagłębienie kielichowe szerokie, płytkie. Kielich otwarty, działki kielicha gwieździście rozłożone. Szypułka długości około 4 cm, lekko skośnie osadzona w niewielkim zagłębieniu. Skórka zielonkawożółta, gładka, z licznymi, drobnymi szarozielonymi przetchlinkami. Od strony słonecznej słaby rumieniec. Lekkie ordzewienie występuje tylko koło kielicha i szypułki. Miąższ zielonkawo-kremowy, gruboziarnisty, koło gniazda nasiennego przeważnie kamienisty, słodko-winny, średniej jakości. Nasiona duże z ostrogą u nasady. dojrzałość zbiorczą owoce osiągają w pierwszej dekadzie sierpnia. przechowywać je można zaledwie kilka dni, przetrzymane na drzewie szybko przejrzewają, koszowacieją, stają się mączyste i niesmaczne. Owoce w stanie surowym nie przedstawiają wartości deserowej.