Dobra Ludwika (Właściwa)
(Bonne Louise d'Avranches, Gute Louise von d'Avranches)
Bardzo cenna ta odmiana została otrzymana z siewu około 1780 roku w Normandii, przez de Longueval'a, właściciela szkółek w Avranches. Nazwano ją imieniem żony de Longueval'a która słynęła w okolicy jako wyjątkowej dobroci osoba. Opisywana odmiana zaowocowała po raz pierwszy w roku 1788. Uznana jako jedna z piękniejszych i bardzo smacznych gruszek, rozpowszechniła się szybko ze szkółek w Avranches i od dawna w całej środkowej Europie znaną jest i hodowaną z mniejszym lub większym powodzeniem. Ogólnie biorąc, należy do odmian przez pomologów polecanych. drzewo rośnie silnie, tworząc koronę regularną, stożkową, dosyć luźną, o gałęziach wzniesionych, długich, grubych, dołem lekko kabłąkowatych. Kora barwy owliwkowo-szaro-różowawej. Oczka średniej wielkości, owalne, spłaszczone, jakby przyklejone do drzewa, lekko omszone. Liście wielkości średniej, ciemno-zielone, eliptyczne, lancetowate, nieco wygięte, o brzegach nieregularnie ząbkowanych. Szypułka krótka, silna, czasami słabo zaróżowiona. Owoc rzadko kiedy duży, raczej średni, osiągający wagę 150 g , formy owalnie wydłużonej, typowej, gruszkowej, nieco falistej, zawsze jedną stroną nieco więcej wypukły, a przy szypułce i kielichu tępo zaokrąglony. skórka zielono-żółta, lśniąca, pokryta szaro-brunatnymi centkami, od strony słońca piękny jaskrawy rumieniec z drobnych kropek, plamek i smużek, zajmuje prawie połowę owocu, krasząc go wyjątkowo pięknie. Miąższ delikatny, soczysty, rozpływający się, słodko-kwaskowaty, orzeźwiający, aromatyczny, pozbawiony kamieni. Kielich otwarty lub półotwarty, w dość szerokim zagłębieniu. Szypułka dość długa, skośnie osadzona na powierzchni owocu, łukowata, nieco na obu końcach nabrzmiała. Pora dojrzewania koniec września, początki października, owoce zebrane leżą około trzech tygodni. Zaliczyć można Dobrą Ludwikę do odmian pierwszorzędnych, w naszych jednak warunkach hodowli musimy zwracać uwagę na jedno, że drzewa tej odmiany są dość wrażliwe na nasz surowy klimat; szczególnie odznaczają się wrażliwością w młodości, później staja się odporniejsze, zawsze jednak pozostają na mróz czułe, szczególnie w glebach ciężkich nadmiernie wilgotnych. W okres owocowania wchodzi wcześnie, należy do odmian bardzo płodnych, owocujących corocznie. W kwiecie dosyć odporne na słotę i przymrozki wiosenne. Odmiana która bezwarunkowo powinna być szczepiona na przewodniej w koronie, oraz sadzona na glebach głęboko przepuszczalnych, ciepłych, bardzo pożywnych i miejscach zacisznych. W latach dużego urodzaju owoce przerywać, gdyż w razie nie przerywania owoców daje dużo drobiazgu. Na pigwie rośnie bardzo dobrze, nadaje się na wszystkie formy karłowe, tworzy bardzo regularne ładne stożki, w okres owocowania wchodzi wcześnie. Prowadząc drzewka karłowe, formowane, na pigwie szczepione, powinno się ciąć i uszczykiwać średnio. Wadą opisywanej gruszki jest jej pora dojrzewania, mianowicie przychodzi w czasie, kiedy na ogół mamy dużo owoców, co w stosunku do jej wartości ujemnie wpływa na cenę. Grzybkowi podlega w złych dla niej miejscach, bardzo wrażliwa na stanowisko. Chcąc być zupełnie pewnym hodowli tej odmiany, sadzić zaprawdę należy tylko tam gdzie wypróbowane dla niej miejsca. Daje szczególnie piękny susz.
