Bera Anjou

                     (Meuris d'hiver, Beure d'Anjou)

          Odmiana otrzymana przez Van Monsa ok. 1823 roku i na cześć jego ogrodnika nazwana Meuris d'hiver. Obecnie uprawiana głównie w USA. Rośnie średnio silnie, w okres owocowania wchodzi niezbyt wcześnie, owocuje obficie, ale tylko w sprzyjających warunkach siedliska i na dobrych żyznych, głębokich glebach. Na pigwie rośnie źle. Owoce średniej wielkości lub duże, szeroko-jajowate, ciężkie, nie opadają przed zbiorem. Zagłębienie kielichowe nieduże, dość głębokie, kielich otwarty, działki kielicha duże. Szypułka bardzo krótka, gruba, z naroślami na obu końcach, osadzona ukośnie w dość płytkim zagłębieniu, z kulką u nasady. Skórka gładka, bardzo cienka, mocna, jasno-złocisto-żółta, gęsto usiana ciemnymi punktami i rdzawymi centkami, od strony słonecznej niekiedy ze słabym rumieńcem. Miąższ biały, delikatny, soczysty, pachnący, słodko-winny, bardzo smaczny, w smaku zbliżony do Komisówki. Owoce należy zbierać w pierwszej połowie października, w zwykłej przechowalni przechowują się do grudnia, w chłodni do marca. Odmiana wybitnie deserowa, może być u nas uprawiana tylko w cieplejszych rejonach i na dobrych glebach. Istnieje również sport o czerwonych owocach.