Amanlisa

        ( Beurre d'Amanlis, Amanlis Butterbirne )

                 Znaleziona jako siewka w Bretanii ok. 1826r. i otrzymała nazwę rodzinnej swej wioski. Owoc średni lub duży, zielonkawo-żółty, , bardzo dobry, rozpływający się, o miłym aromacie, w niedogodnych warunkach cierpkawa. . Dojrzewa w połowie września zbiór przed zżółknięciem skórki, wyborne do spożycia w stanie surowym. Drzewo rośnie silnie ale bardzo nieregularnie, jest grubopniste, zdrowe wytrzymałe i płodne - wymaga cięcia prześwietlającego , daje korony zwieszone. Rodzi obficie co drugi rok, od grzybka cierpi trochę. Nie lubi gleby piaszczystej i wapiennej. Wymaga zapylacza. Na mróz wytrzymałe, ale wymaga przeszczepienia lub palikowania w szkółce ze względu na nieregularny wzrost w młodości. Na pigwie rośnie dobrze i daje dorodne owoce. Dobra odmiana handlowa. Odmiana jest triploidem. Strefa klimatyczna 6 .